Bazen hiçbir şey yokken de her şey üstüne gelir ya, öyleyim işte şu sıralar. Beni en çok mutlu eden şeyleri yapmaya çalışıyorum ama bir türlü bu dertten kurtulamıyorum. Sebebini de çözemiyorum o kadar düşünmeme rağmen. Aslında bu ruh haline girecek büyük bir derdimde yok. Belkide bir derdimin olmaması bu çıkmaza sokuyor beni.
Düşünüyorum, düşünüyorum, hayatımdaki tüm ufak tefek sorunları irdeliyorum ama hangisi benim canımı sıkıyor bulamıyorum. Büyük ihtimalle hiçbiri zaten. Günümüzde herkesin yaşadığı bir sorun bence benimkisi. Ama farkına varma süreci değişmekte insandan insana. Hayatımızın tekdüzeleşmesi, aynı şeyi binlerce kez yapmanın verdiği iğrenç duygunun yavaş yavaş bizi boğması bu hale gelmemizdeki en büyük etken. Farklılıklara yönelmeye çalışmakta bir yerden sonra pek farketmiyor. Herşey bir anda sıkıveriyor, en azından bende durum böyle. En sevdiğim şeylerden biri film izlemek. Bayadır böyle. Oturup aralıksız 7-8 film izlediğimi bilirim ya. Ama şimdi kendimi filme veriyim diyorum olmuyor, ilk filmin yarısında bişeyler oluyor, kopuyorum filmden- en izlenesi bir film olsa dahi- içiden bir istek gelmiyor filme devam etmem için. Ben genelledim konuyu, herkesin sorunu falan diye. Belkide kendimi kandırıyorumdur bilmiyorum valla. En azından arada gidiyor bu ruh hali. Normalde aşırı derecede eğlenceli biriyimdir, herkesle aram iyidir, bu hallere düşecek zor düşecek bir kişiliğim var. Cidden öyle...
Gelip geçici bişeydir belki diyorumda yapıştı kaldı üzerime. Artık çevremdekilere karşı huysuz olabiliyorum sanki, olumsuzluğumu yansıtıyorum galiba. Gerçekten sinir bozucu bir durum. Fazla kafaya takmamaya çalışıyorum elimden geldiğince. Bakalım zaman ne gösterecek..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder